Βιβλία για γονείς

Σας προτείνω κάποια βιβλία  για γονείς -και οχι μόνο- που πιστεύω οτι θα εμπνεύσουν , ίσως και να βοηθήσουν σε πιθανές ανησυχίες.

1.Πως να διηγούμαστε ενα παραμύθι /εκδ.Καστανιώτη

2.Για μια άλλη προσχολική διατροφή / εκδ.Πατάκη

3.Για μια άλλη προσχολική ηλικία /εκδ.Πατάκη

4.Κοιμήσου παιδί μου /εκδ. Πατάκη

5.Το μανιφέστο της χαρουμενης παιδικής ηλικίας /εκδ.Αερόστατο

Αυτά για αρχή!Καλό διάβασμα!

Ο μικρός Πρίγκηπας διαβάζεται ξανά…

 

Ενα πασίγνωστο ,υπέροχο και γεμάτο ρομαντισμό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους…Σας παραθέτω κάποια αποσπάσματα.Καλή ανάγνωση!

«Πήγαινε να δεις τα τριαντάφυλλα», είπε η αλεπού…
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε να δει ακόμη μια φορά τα τριαντάφυλλα. «Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο», είπε… «Είστε όμορφα, αλλά κενά… Αν κάποιος τυχαίος περαστικός έβλεπε το τριαντάφυλλό μου, θα νόμιζε ότι σας μοιάζει. Εκείνο όμως είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα σας, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω εγώ ποτίσει. Γιατί είναι το λουλούδι που προστάτεψα. Γιατί έχω σκοτώσει τα σκουλήκια του, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω ακούσει να παραπονιέται, να καμαρώνει ή να σιωπά. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου το καλύτερο απ’ όλα.
«Βλέπεις μόνο με την καρδιά» είπε η αλεπού.

 Θα κοιτάζεις τη νύχτα τ’ αστέρια.  Το δικό μου είναι πολύ μικρό για να σου δείξω που βρίσκεται. Έτσι είναι καλύτερα. Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα από τ’ αστέρια. Τότε, θα σ’ αρέσει να κοιτάζεις όλα τα αστέρια… Όλα θα είναι φίλοι σου. Κι ύστερα, θα ‘θελα να σου κάνω ένα δώρο…

Γέλασε πάλι.

-Α! μικρό μου ανθρωπάκι, μικρό μου ανθρωπάκι, μου αρέσει να σ’ ακούω να γελάς!

– Ακριβώς αυτό θα ‘ναι το δώρο μου… αυτό θα ‘ναι όπως με το νερό…

– Τι θέλεις να πεις;

– Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ’ αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον μπίζνεσμαν μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ’ αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει…– Τι θέλεις να πεις;

– Αφού εγώ θα ‘μαι σ’ ένα απ’ αυτά, κι αφού θα γελάω σ’ ένα απ’ αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ’ αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε!

Και γέλασε πάλι.

– Κι όταν θα ‘χεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγοριέται κανείς ), θα είσαι ευχαριστημένος που μ’ έχεις γνωρίσει.

Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ’ ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση… Και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε, εσύ θα τους λες: «Ναι, τ’ αστέρια με κάνουν πάντα να γελάω!» και θα σε περνάνε για τρελό. Σου σκάρωσα ένα πολύ πονηρό παιχνίδι… Και γέλασε ξανά.

Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ, Ο μικρός πρίγκιπας